روابط خارجی ترکیه
ترکیه متشکل از یک شبکه دیپلماتیک جهانی با 246 نمایندگی دیپلماتیک و کنسولی بین دو قاره می باشد. این کشور با اکثریت جمعیت مسلمان ، طی قرنها تجربه غرب گرایی، سیستم سکولار و ارتباطات نهادی با غرب، نقش بسزایی در اتصال بین کشورهای غربی و اسلامی ایفا کرده است.اتحاد جماهیر شوروی در جریان جنگ استقلال ترکیه به مصطفی کمال آتاتورک با اعطای سلاح و منابع مالی به ترکیه کمک کرد، اما ترکیه طی دوران اصلاحات آتاتورک بین سالهای 1920 تا 1930 دوره انزوای بین المللی را تجربه کرد. ترکیه بر تنگه تسلط پیدا کرده دریای سیاه و مدیترانه را به هم متصل کرد. پیس از عقد معاهده لوزان در سال 1923 و کنوانسیون مونترو در سال 1936 از زمان جمهوری، سیاست خارجی ترکیه تحت سلطه غرب بوده است. در طول جنگ سرد ، مهمترین متحد ترکیه ایالات متحده بوده و باعث ترغیب ترکیه به مهار توسعه و گسترش اتحاد جماهیر شوروی شد. علاوه بر این، ترکیه در طول جنگ کره به سازمان ملل نیرو فرستاد.
ترکیه در سال 1952 به ناتو پیوست و جبهه جنوبی ناتو علیه روسیه شوروی را تشکیل داد. بعلاوه، این کشور اسرائیل را به رسمیت شناخت و در سال 1948 با آن بسیار نزدیک همکاری کرد. پایگاه های ناتو در استانبول، ازمیر، قونیه، آدانا و دیاربکیر می باشد.
ترکیه در شورای اروپا، ناتو، سازمان همکاری و توسعه اقتصادی ، سازمان امنیت و همکاری اروپا و گروه 20 عضویت داشته و این باعث استحکام روابط مهم بین المللی با توجه به موقعیت بحرانی ژئوپلیتیکی این کشور می باشد. این کشور یکی از کاربردی ترین کشورهای صنعتی در اجلاس گروه 20 است.
به سبب قدرت منطقه ای با امکانات مهم ، علاقه و تقاضا در مرزهای ترکیه افزایش یافته است. با مذاکرات الحاق با اتحادیه اروپا، که در سال 2005 امضا شد، روابط ترکیه با اتحادیه اروپا با رعایت قوانین مشخص شده در شاخص کپنهاگ، قانون اتحادیه اروپا و گفتگوی جوامع مدنی جلو می رود.
عضویت کامل ترکیه در اتحادیه اروپا هنوز در حال مذاکره است. قوانین موجود در شرکت ها، مشاغل و سیاست های صنعتی ، علمی و پژوهشی ترکیه با موازی حقوق اتحادیه اروپا وضع شده است. شهروندان ترکیه در صورت دارا بودن معیارهای لازم می توانند بدون ویزا به کشورهای اتحادیه اروپا سفر کنند. ترکیه با پشت سر گذاشتن کشورهایی مانند آلمان، ایتالیا ، کانادا و اسپانیا در رتبه دوم قدرتمندترین کشور ناتو قرار دارد.